Zdiagnozowany - jest dobrze

Weekend upłynął dość spokojnie. Siedzieliśmy w domku, poza niedzielą, gdy poszliśmy z Natuszką na mały spacerek, żeby sobie odsapnąć, żeby pooddychała świeżym powietrzem. W sobotę pojechałem z teściem po niewielkie zakupy, przy okazji kupiliśmy Dominikowi czapeczki dwie i ze 3 ciuszki. 

Innymi słowy - jakby chillout, gdyby nie to, że w tym wszystkim maluszek, który bardzo szybko nauczył się wymuszać przyciąganie uwagi wszystkich naokoło :) Czyli sporo roboty. W ogóle, jakoś od niedzieli/poniedziałku mamy problemy ze snem jego - tzn. niby się najada, ale spać nie chce, budzi się i płacze. Nie bardzo wiemy, co z tym fantem zrobić. Dopóki jest na rękach, albo gdy go położymy między nami w łóżku - jest ok. Jak odłożymy go do kołyski - ryk. 

Wczoraj wziąłem wolne, bo mieliśmy koło południa iść do lekarza na zlecone przy wypisie ze szpitala badanie. A o 12:00 miała przyjść do teściów do domu położna. Czekaliśmy do 13:00 - nie przyszła. Z morderczymi zamiarami zadzwoniłem do niej - zaczęła się tłumaczyć, i żebyśmy przyszli do przychodni, skoro i tak idziemy tam. No to poszliśmy, z Dominikiem w nosidełku vel krzesełku samochodowym. Całość wizyty była dość ciekawa - najpierw z położną: papierologia, ważenie, oglądanie, rady co do pępuszka. Generalnie, kobieta bardzo dobre wrażenie na mnie, na nas zrobiła. Miła, bezpośrednia, bardzo starała się pokazać, że do maleństwa nie można jak do porcelanowej lalki podchodzić - pokazała kilka ćwiczeń, jak można go rozciągać, co robić gdy maluszek nie chce spać, jak ćwiczyć nóżki. Potem zawołała pediatrę (leczył Natuszkę, gdy chodziła do szkoły i były wtedy jeszcze gabinety - bardzo solidny) - przepisał witaminę K+D, opowiedział co nieco i poszedł. W tym czasie położna, której pokazałem przygotowaną przez nas listę pytań, zaczęła mi... pisać na niej odpowiedzi, pozytywnie zdziwiona profesjonalnym podejściem :) 

Wychodzi na to, że synuś rozwija się, jak trzeba. W poniedziałek teściowie z Natuszką zawieźli go na pobranie krwi - wynik był już wieczorem; w ciągu tygodnia ilość płytek krwi skoczyła z 122 000  do 204 000, więc bardzo ładnie. Zważyli go nam wczoraj - z 2490 g przy wypisie zrobiło się 2760 g, czyli w ciągu 7 dni przybyło mu 330 g - mówią, że to bardzo ładnie i dużo. Rozwiało to tym samym podstawowy problem - szukając przyczyny, dlaczego Dominik nie chce spać, myśleliśmy że Natuszka nie ma wystarczającej ilości pokarmu - a tu okazało się, że jest go aż nadto (położna powiedziała, żeby generalnie co do zasady karmić za jednym razem tylko jedną piersią; wyjaśniała, że karmienie do oporu oboma zalecili w szpitalu, bo był malutki i nie miał powalających wyników, a teraz ładnie nadgonił). Pogoda nastraja - mamy werandować młodego i szykować się spacerków (trzeba przywieźć z domu wózek). Czkawka jest normalna, pewnie zbyt łapczywie ciągnie mleko (wydaje mi się, że w pomieszczeniach jest mocno ciepło). Troszkę katarek miał przez chwilę - ale ustrojstwo do tego mamy, położna kazała też sól fizjologiczną kupić. 

Na koniec zapytaliśmy o dość skomplikowaną kwestię cytomegalii - nie wnikając w detale (Natuszce wykryli w ciąży, ale przebytą wcześniej - kwestia zestawienia ew. objawów Dominika z szansą na to, że on może mieć z tym problem), lekarka kolejna, która przyszła, wytłumaczyła, co i jak, poleciła dopytanie (mailowo) zupełnie przypadkowo pozyskanego eksperta (ekspertki - profesor neonatologii, kto by pomyślał). 

W każdym razie - morale po tej wizycie dużo lepsze. Szkoda, że Dominik cały czas jakoś nie jest skory do grzecznego spania w łóżeczku, i jak ktoś nie jest koło niego, to jest dramat, płacz i zgrzytanie zębów... :)

PS 01 - Bardzo dziękuję wszystkim za komentarze. Jak ktoś, zdarzyło się, napisał, że pierwszy raz coś komentuje - zachęcam do częstszego pisania i komentowania :)
PS 02 - Przed urodzeniem się Dominika starałem się komentować w miarę regularnie blogi wielu osób... Dzisiaj nijak nie mam na to czasu, niestety. Jeśli tylko będzie to możliwe - postaram się do tego wrócić.