Powrót do pracy i intensywne przygotowania

Pracę przeżyłem - oczywiście, roboty dosłownie full, poczta wychodziła już prawie z biurka i zaczynała jakby żyć własnym życiem... Ale co - ja nie dam rady? :) Jakoś to prawie ogarnąłem. Oczywiście, nie obyło się bez zonka - w ramach wewnątrzkorporacyjnych złośliwości i robienia sobie pod górkę przez wielkich firmy, w której się nająłem, zostało zmienione urządzenie dość newralgiczne z mojego punktu widzenia, bo potrzebne do realizacji sporej (i coraz większej, patrząc na tendencję) ilości zleceń. Oczywiście, zmodernizowane bynajmniej w sensie polepszenia - dokładnie na odwrót. Oczywiście również - bez informowania kogokolwiek z naszego działu o tym. Doszliśmy do tego, gdy owa rzecz, kolokwialnie mówiąc, zaczęła mulić. I jest aferka, bo odpowiedzialni za całe zamieszanie udają, że nie wiedzą o co chodzi, lub że to było konieczne, albo że to nie ich decyzja (dla precyzji - te same osoby twierdzą różne z w/w rzeczy, zamiennie). 

 

Ale poza tym - spokój - dwa dni siedziałem sam, bo szef na wyjazdowym podsumowaniu roku, a kolega z pokoju - dla odmiany (ja wróciłem) się był rozchorował. Dobre warunki dla nadrabiania zaległości. No i nikt nie kaszle.

Jest dobrze, chyba zwalczyłem to świństwo. Wczoraj stawiłem się w LuxMedzie celem przeglądu i potwierdzenia przez mądrzejszych ode mnie, że jest ok. Chciałem, żeby obejrzała mnie lekarka, która leczyła mnie dotąd - zarejestrowałem się, po czym w poniedziałek zadzwoniła miła pani, która powiedziała, że trzeba odwołać i zapisać do innego, bo tamta pani - biedna - chyba się połamała, w każdym razie ma 2 tygodnie zwolnienia jak nic. No to zapisałem się na wczoraj. Rozbawiła mnie etykietka, wizytówka na drzwiach - prosiłem o internistę, a pani okazała się być... specjalistą medycyny pracy :) 

 

W każdym razie - obejrzała, osłuchała, zajrzała w gardło. Niby ok, ale zaczerwienione. Kazała antybiotyk miejscowy odstawić (i tak sam bym to zrobił - nie będę się truł dłużej niż tydzień), zaordynowała coś tam na wzmocnienie i coś na gardło, po czym podtrzymała wersję poprzedniej lekarski - żebym pofatygował się do laryngologa, co by mi głębiej zajrzał i wykluczył jakieś syfy dalej. W sumie, czemu nie. Zapisałem się od razu, jakoś na przyszły tydzień. Z mojej strony - po poniedziałku gardło było jakieś zmęczone takie, jak dłużej pogadałem - ale to chyba normalne. Z nosa leci, ale mniej. Wygląda na to, że jest ok, pobiorę sobie to na wzmocnienie (niby nic - a kolejne 50 zł w aptece poszło się...).

No właśnie - apteka. Nie napisałem poprzednio - ale po poprzedniej wizycie, gdy dostałem ostatnie zwolnienie (czyli zeszły wtorek) poszedłem kupić, co lekarka zaordynowała. Na antybiotyk dała receptę, resztę dyktowałem z karteczki z zaleceniami i dawkami (dla mnie). Na co aptekarka - Ale to na receptę jest... Ja mówię - nie mam, dała tylko na to, a to mam na zaleceniu - i pokazałem. Była miła - powiedziała, że skseruje zalecenie (luxmedowe - drukowane takie, z danymi firmy itp. - w sumie podkładka jakaś jest) i sprzeda. No to wczoraj się pytam lekarki, jak u niej byłem, czy ten lek, co ode mnie chcieli wtedy recepty, a jej nie miałem, to w końcu jest na receptę, czy nie. Nieee, skąd... Dobra. Poszedłem wczoraj kupić to, co mi wczoraj zapisała - i z ciekawości pytam, tym razem faceta, w aptece - to w końcu tamto jest na receptę, czy nie. No pewnie, że jest. Zmieniło się jakiś czas temu. Norma, lekarze nie nadążają. Świetnie, co? A i tak się okazało, że jedna rzecz z tego, co mi wczoraj przepisała - a nie dała żadnej recepty, bo to zwykłe leki jakieś, tylko na kartce napisała - też, znowu, była tylko na receptę, ale facet się uśmiał i mi sprzedał. Bomba. Jak by mi kazał ktoś w aptece się wracać po receptę do lekarza - to bym z granatem do gabinetu chyba wpadł. 

Z Natuszką słabiej. Siedzi w domku, nudzi się jak przysłowiowy mops, i gardziołko jej trochę do wiwatu daje. Dzielnie wlewa w siebie syropek i ssie tantum verde - z noska nie leci już tak, żeby jeszcze to gardło przeszło, no i katar. Jak nie przejdzie, też pójdziemy z nią do LuxMedu. 

Mama się zapowiedziała na wizytę celem obejrzenia na własne oczy zakupów dziecięcych, pozachwycania się wózkiem, łóżeczkiem i innymi bajerami. No i że dawno się nie widzieliśmy. W sumie - lepiej, niż jakby Natuszka miała się tłuc do nich specjalnie. Niby cieplej, ale jak nie musi, to niech w domku siedzi. 

Teściowie - mistrzowie nowych technologi (a na serio - teścia podziwiam: pan w wieku już słusznym, a na kompie śmiga naprawdę bardzo biegle, w PowerPoincie na pewno umie zrobić milion rzeczy, których ja nie potrafię) :) Tak się z nich śmieję. Teściu nie tak dawno nie doczytał regulaminu Pobieraczka, nie znał problemu - i zarejestrował się, i było pisanie do siebie nawzajem (tzn. ja w jego imieniu do Pobieraczka, a oni do teścia) listów miłosnych w kwestii tego, czy się należy za korzystanie z serwisu (okres próbny i potem prawie 100 zł - w necie dużo o tym jest). Dobra, rozwiązane. No to wczoraj teściu zadzwonił, że tym razem z teściową jest problem. Otóż ma ona problem ze zrozumieniem, że wszelkiego rodzaju konkursy w stylu wygraj bmw/audi to naciąganie gości. I wysłała kilka dni temu, na ten konkurs z Orange - a co tam, audi by się przydało. Tyle, że poza tym, że sam sms zgłoszeniowy to 4,92 zł - to w odpowiedzi codziennie się dostaje także smsa od nich, i one również kosztują po 4,92 zł. Dziennie. I w panikę wpadli - bo teściowej w 10 dni z konta prawie 50 zł uciekło. No to się wyjaśniło, zablokowałem to przez neta, i po problemie. Kochani ci teściowie - dbają, żeby człowiek miał co robić :)

A na szkole rodzenia w poniedziałek - psycholożka (:D) przyszła i rozmawialiśmy o emocjach, oczekiwaniach pod kątem porodu, zmian jakie oznacza pojawienie się maleństwa, dostosowania się do nich przez nas, kwestii zorganizowania pomocy w pierwszym okresie życia maleństwa (mamy, teściowe), logistyki związanej z przygotowaniem się do szpitala (pakowanie), i rolą faceta w tym wszystkim. Oj, dużo :) Jak pisaliśmy z Natuszką nasze oczekiwania pod kątem - poród, życie później z dzidzią - okazały się bardzo zbieżne. Wiemy, że będzie dużo roboty, i człowiek na pysk będzie padał na początku z pewnością (dobrze - może nieco schudnę :P) - ale chcemy, aby nam było dobrze w tych nowych obowiązkach, i żeby poza dzidzią mieć choć troszkę czasem czasu dla siebie. 

Padło wtedy fajne jedno zdanie (tzn. padło pewnie mądrych więcej, a to mi jakoś utkwiło w pamięci): że moment urodzenia się dziecka jest przełomowy; owszem - ciąża już też, ale jesteśmy we dwoje, a tu pojawia się maleństwo; taki moment wymiany pokoleń - z młodych ludzi stajemy się rodzicami, nasi rodzice - dziadkami. Taka przemiana pokoleń. Coś w tym jest. 

Może ktoś jeszcze coś poradzi w kwestii butelek i laktatorów (o co pytałem poprzednio)?